|
|
21 augustus 2017 Dag 15 Twin Lakes "Today is THE day" is het eerste wat ik denk als ik wakker word en in het toiletgebouw is dat ook het enige onderwerp van gesprek. Toen we de tickets naar Boston boekten - gewoon omdat het een mooie prijs was voor tickets en ons de omgeving leuk leek voor een roadtrip - wisten we nog niet eens dat er een eclipse zou zijn. Nu heeft het zelfs een groot gedeelte van de route bepaald en voelt het voor mij als een hoogtepunt van de vakantie. In de afgelopen maanden heb ik de Facebookpagina van Nasa en speciale Eclipsepagina's elke dag gevolgd. En wat gaat het weer doen, hoe groot is de kans eigenlijk dat je een volledige zonsverduistering kan zien? Het blijft tot het laatste halfuur spannend. We hebben een paradijselijk plekje en de hele ochtend doen we eigenlijk niet anders dan anders. Rustig uitgebreid ontbijten, de jongens gaan direct uit bed het water in. We lezen de digitale krant en hangen wat rondom de picknicktafel. Richard test al wel de timelapse opties van de Go Pro en van Pringles bussen maak ik "Eclipse viewers". En toch voel je de spanning oplopen. Steeds naar de lucht kijken. Nog steeds strak blauw, geen wolkje te zien.  Om een uur of 11 verplaatsen we onze tent naar de andere plek en voor de lunch bakt Richard pancakes. Heerlijk met verse aardbeien, limoensap en mango erop. Met de campinghamer slaan de jongens om de beurt een suikerklontje tot poeder. Dan begint het echte aftellen. Om 13.07 is het eerste hapje uit de zon. We zitten dan nog bij onze tent en de jongens liggen al weer in het water. 1 luchtbed is gisteren toch lek gegaan en met dit luchtbed spelen ze op het water. Het is een klein gat, dus af en toe even bijpompen. Af en toe even met de eclipsebril naar boven kijken en je ziet de maan steeds verder over de zon trekken. Het wordt niet schemerig, maar het is wel een heel apart licht. Je ziet wel dat er want aan de hand is.   Dan zien we tot onze schrik grote wolken aankomen en de zon verdwijnt erachter. Het zou toch niet....een halfuur voor het 'moment supreme' en dan niets zien?? We vrezen het ergste. De jongens dobberen nog steeds in het water. Zo rond 14.00 settelen we ons met z'n vieren aan de waterkant. De wolken zijn de andere kant op gedreven. Richard zet de Go Pro vast in een boom. De Go Pro gaat straks 20 minuten lang elke seconde een foto nemen, we hebbben ruimte voor 13.000 foto's... Het aparte licht wordt steeds sterker en dan is het 14.27 en tellen we in onze hoofden de laatste tien minuten af. Het voelt een beetje als oud en nieuw. Hoeveel minuten nog? Naast ons zit ook een gezin en moeder roept ook haar kind uit het water, schiet op, nog 3 minuten!    
 Het is voor de jongens zo moeilijk om er een voorstelling van te maken. We kunnnen wel 10x zeggen dat ze iets speciaals mee gaan maken, maar ze reageren er niet echt op. Jort haalt zijn tablet op, zodat ie lekker kan lezen. Er gebeurt ook niet al te veel. Ook al staat de maan 95% voor de zon, het is nog steeds gewoon licht. Een beetje ander licht maar voor de jongens weinig bijzonder. Maar rond 14.30 komt echt het besef, hier gaat iets bijzonders gebeuren! De brillen gaan niet meer af en dan ineens wordt het donker en is daar ....de corona, de diamanten ring! Iedereen is opgewonden, iedereen gilt "WoW", iedereen begint te klappen en dan is het stil. Krekels beginnen ineens enorm veel lawaai te maken en het zien van de corona is zo bijzonder, magisch, het is eigenlijk niet uit te leggen. Twee minuten duurt het en dan gaat "het licht weer aan". In zo'n 20 seconden is het van donker weer licht. Alsof iemand de lamp weer van de demper draait. Wat een bijzondere ervaring! En ja, dan is het afgelopen. Niels zegt: "ik wilde dat het langer zou duren, nu ben ik bang dat ik het vergeet". Jort vond het "echt geweldig". We blijven onder de indruk en lopen terug naar onze tent. Op de terugweg zien we nog wel dat de schaduwen op de grond van de bladeren aan de bomen niet volledig zijn. Ze zijn sikkelvormig; gelijk aan hoe de maan nog voor de zon staat.  We lezen wat tweets en de kranten en besluiten dan om boodschappen te gaan doen. Een nieuw luchtbed en de watervoorraad moet weer aangevuld worden. We hopen maar dat de mensen in de Walmart ook even twee minuten naar buiten mochten. Om de eclipse te vieren en nog wat na te praten gaan we een pizza eten. Op alle tv's kunnen we dan Nasa uitzending volgen en zien hoe de rest van de USA de eclipse beleefd heeft. De mensen van de pizzeria hebben het in ieder geval ook kunnen zien. Terug op de camping is het gelukkig wat bewolkter en koeler geworden. Tijd voor een vuurtje en genieten van deze prachtige plek. Deze dag en deze plek zullen we niet zo snel meer vergeten! We hebben vandaag 18 mile gereden. Overdag was het 31 graden. 's Avonds meer bewolking maar wel warm. |
 |
|
|
|
|
|
 |