Reserved for Monks/Disabled/Senior Citizen - met dezelfde tekst aan de andere kant...?



31 juli 2014
Dag 33
Ayutthaya - Krabi


We doen rustig aan vanmorgen. Tijd genomen om wakker te worden en te ontbijten. We nemen afscheid van Jeeda, de hoteleigenaresse, ze hoopt dat "the boys" over tien jaar terugkomen met "their girlfriends". Als afscheid krijgen ze een magneet van Ayutthaya, past mooi bij de rest van de collectie. Voor 60bath worden we bij het station afgezet en voor 60bath kopen we vier kaartjes voor het station bij de luchthaven Don Mueang. De trein vertrekt op tijd en het is druk in de trein. Niels en ik gaan bij een stel zitten en Jort en Richard een bank erachter. Ze kunnen niet van Niels afblijven. Hij duikt achter zijn tablet en gaat minecraften. Maar om de paar minuten willen ze wel iets van hem weten. Later neem ik het gesprek maar over, zodat hij in alle rust kan bouwen.


     




Na drie kwartier stopt de trein bij het airportstation en lopen we in een paar minuten naar de vertrekhal. We leveren de rugzak van Richard in en ik bedenk me op het laatste moment dat ik de zonnebrand en muggenmelkflesjes in de rugzak heb. Zitten standaard in mijn dagrugzak. Snel bij Richard in een vakje gedaan, anders was ik het kwijt geweest... Bij de handbagagesecurity moeten de rugzakken van Jort en Niels helemaal op de kop. Er zou een spray inzitten. Ik kan het me niet voorstellen. De pot nutella wordt nog even besproken (mag mee) en dan nog een keer door de scanner en dan is het goed.

Het is lunchtijd! Ik ga voor een Subwaybroodje en haal bij de Starbucks stroopwafels voor in het vliegtuig. De mannen gaan weer voor de gele M. Op de heenweg zagen we een grote videowall waar je foto's van jezelf kunt maken op mooie vakantiebestemmingen en maakten we daar zelf ook foto's. Nu zien we de videowall weer en staan de mensen ervoor in de rij. Niels wil alleen op de foto met de chinese muur. Het duurt uiteindelijk te lang voordat de chinese muur voorbij komt. Ondertussen grijpt een meisje wel weer haar kans en springt tussen J&N in, legt haar armen om hun schouders, de vriend klikt een paar foto's, zij geeft beide een kus en weg zijn ze weer. Verdwenen in de massa. J&N vegen hun wang af. Ieuw.
Deze was wel vervelend zegt Jort. We hebben wel gezegd, als ze het echt niet leuk vinden, dat ze er wat van mogen zeggen. Maar deze dame was heel snel..


     


Niet veel later kunnen we boarden. Geen vaste stoelplaatsen gekocht, Richard zit helemaal achterin en ik zit met de jongens op een rijtje van drie. Vlucht duurt 5 kwartier en binnen de tijd staan we op de grond in Krabi. Je kunt alleen een taxibon kopen voor een vaste prijs en we zien dat iedereen dat doet. We worden een uurtje later voor de deur van ons resort afgezet. Het resort heeft een Noorse eigenaar en samen met zijn Thaise vrouw (en familie) runt hij het paradijselijke oord. Er staan negen complete woonhuizen en 1 ervan is voor ons. We hoeven niet in te checken en we noemen geen naam. Er ligt een sleutel voor ons klaar en de eigenaar loopt mee om te laten zien hoe alles werkt. Met name voor de tv met mediaplayer en ook hier weer honderden films.

Bij het zwembad is een poolbar en daar kun je eten en drinken bestellen. Jort en Niels gaan plonzen en wij zitten onder een rieten parasol. Uitzicht op de kalksteenrotsen, we horen alleen wat vogeltjes. Zei ik al dat we in een paradijselijke vakantieomgeving waren? Als het eten dan ook nog heerlijk smaakt, is voor ons het plaatje compleet.