Stil zijn...



23 juli 2014
Dag 24
Kanchanaburi - Nathon Pathom


Nog verder naar boven reizen of toch naar beneden? We willen de Hellfire's Pass nog zien en meer watervallen. Maar dit betekent ook vele uren extra reizen en nagenoeg dezelfde weg terug. Jort en Niels moeten dus ook weer een aantal uren per dag 'verplicht stilzitten' in een rammelende bus. Soms met airco, soms zonder ramen en alle varianten daar tussenin. We besluiten naar beneden te gaan, richting Bangkok.

Bij aankomst op het busstation blijkt dat we een uur moeten wachten, maar dat we al wel in de bus kunnen gaan zitten. De ticketverkoopster zegt dat de rit anderhalf uur duurt. Met Jort ondertussen boodschappen gedaan bij de 7Eleven. Hij weet precies wat hij van welk merk en van welk schap je moet hebben; zo leuk. Daar ook lekkere pizza-kip tosti's meegenomen (kun je na aankoop in het tosti-apparaat laten bakken) en bij de flesjes melk kreeg je een bapaobroodje. Lunchtime! In de bussen zijn geen toiletten. Op de busstations heb je brandschone toiletten (kost altijd 3 bath). Deze keer moet je je sandalen of schoenen uit doen en krijg je andere sandalen aan om naar het toilet te gaan. Ik snap dat je niet iedereen met zijn vieze schoenen in het schone toiletgebouw wilt hebben, maar of de sandalen die per dag door tientallen mensen aan en uit gedaan worden nou zo hygienisch zijn?

Rond half twaalf vertrekt uiteindelijk de bus in een erg langzaam tempo. Zeventig kilometer; een reis van zo'n twee uur. Nou ja, dat dachten we. In het begin gingen we zo traag dat we zelfs ingehaald werden door een fiets. Dat kan misschien ook niet anders met een chauffeur die amper boven het stuur uitkomt en een versnellingspook die boven zijn hoofd uit toornt. Uiteindelijk een tocht van drie en een half uur. En dat terwijl we de jongens een kort ritje hadden beloofd. Ze zijn niet blij.




We verwachten dan dat we in Nathon Pathom zijn, op korte afstand van het treinstation en winkels. Het stadje oogt vriendelijk maar als we rondvragen weet niemand van ons hotel. We vinden een taxi die de weg naar het hotel eigenlijk niet weet en ruim 46 km rond rijdt. We hebben het nu wel even gehad met Thailand en het openbaar vervoer. Vooral omdat de taxi zo'n 30 kilometer reed over de weg die we eerder met de bus hadden gedaan; de andere kant op!

Rond vijf uur komen we uiteindelijk op onze bestemming. We zijn dan zeven uur bezig geweest om zo'n 40 kilometer verder te komen. Richard is voor het eerst deze vakantie chagrijnig door het reizen. Het hotel is inderdaad gelegen bij een treinstation, maar niet het "centraal station". Naast de universiteit staan rijen studentenwoningen met daaronder een minimarkt, wasserij, koffietentje en restaurant. En een aantal kamers worden verhuurd als hotel. Ik heb niet de indruk dat hier vaak toeristen komen. Er wordt gelijk een briefje op onze kamers geplakt met 'niet storen'. Zouden ze het aan ons gezien hebben dat we moe waren?




Het goeie nieuws is dat de kamers verrassend ruim en schoon zijn en het zwembad perfect. Niet teveel chloor, heerlijk temperatuurtje. Bubbelzone erbij. En als dan het afhaaleten in het restaurant ongeveer het lekkerste (en goedkoopste) eten is tot nu toe in Thailand en we drie keer een duik in het zwembad nemen, zijn we het bus- en taxidrama al bijna weer vergeten! Leuk sfeertje hier. s' Avonds zwemmen bij een groep studenten die samen met een gitarist zitten te zingen. We worden er allemaal blij van.