|
|
|
25 juli 2015 Dag 20 Zhangjiajie - Changsha Morgen vertrekt de trein vanuit Changsha naar Hong Kong en vandaag zullen we dus in Changsha aan moeten komen en een slaapplaats zoeken. Het is zaterdagdagochtend en in de weekenden is het in China overal heel erg druk. Iets na achten nemen we de taxi naar het busstation en ik regel buskaartjes. De bus van 9.00 uur is al vol en we kunnen niet anders dan de bus van 11.00 uur nemen. We hebben nog niet eerder meegemaakt dat een bus vol was. Op het bord boven de ingang kun je zien hoeveel plekken er nog beschikbaar zijn per bus. Inmiddels kan ik de naam Changsha in het Chinees lezen! Ook de bus van 11.00 is vlak na de verkoop van onze kaartjes vol. Het is vochtig warm en we besluiten de tijd die over is bij de Mc Donalds door te brengen. Lekker koel, bakje koffie voor ons en een beker sinaasappelsap voor de jongens. Zij gaan minecraften, Richard leest een boek via de Vakantiebieb en ik probeer WiFi te regelen. Dat lukt helaas niet. In de stationshal is ook een groot warenhuis en daar ga ik heen. Niels is bijna jarig en ik probeer nog wat kleine kadootjes voor hem te vinden. Vorig jaar kreeg hij kadootjes uit Thailand. Hij is verzot op kleine prutsdingen en daarvoor zitten we hier op het goede continent. Als er toevallig ook nog een ledje of een lichtje in zit is het helemaal goed. Eenmaal in de bus zitten we op de achterbank. Er zijn vijf plekken op de achterbank, de middelste stoel is vrij. Dan komt er een moeder met twee kinderen (meisje van jaar of 14 en een meisje van 3). De man van de bus geeft aan dat ze er alledrie tussen in moeten. De stoelen zijn voor ons echt krap, dus nog drie er tussen is echt proppen. Richard geeft aan dat wij voor vier stoelen het volle pond hebben betaald. Hij wil ons 60Yuan geven voor een stoel. Wij willen gewoon vier stoelen. Hij digireert Jort aan de kant en zet de moeder en de oudste dochter er tussen. Tsja.. en dan kom je zonder Chinees te spreken niet ver. We maken duidelijk wat we willen, maar redden het niet. De bustocht duurt vijf uren en eenmaal in Changsha komen we aan op het Centraal Station. Er barst een wolkbreuk los en we schuilen wat onder een luifel met honderden anderen. Niels en Jort hebben natuurlijk energie te over na een dag stil zitten en beginnen in de regen te springen en zetten lege flesjes water in de regen en kijken hoe snel ze volstromen met regenwater. Het blijkt geen voetpad te zijn en een auto rijdt de flesjes omver. We doen de regenhoezen over de rugzakken en lopen naar de metro. Changsha is een miljoenenstad en we willen morgen graag op loopafstand van het juiste station zitten. Ik kom er vrij makkelijk achter wat het juiste metrostation is en het lukt me ook nog om vier tickets uit de Chinese ticketmachine te krijgen. Pas later zie ik dat er ook een Engelse vertaling op de machine zit. Ben best een beetje trots hoe we tot nu toe echt alles hebben kunnen regelen!  Je ziet hier wel dat er steeds meer in het Engels staat. In de metro bijvoorbeeld staan de Engelse namen onder de Chinese naam van het metrostation. En wat het ook makkelijk maakt is, dat ze getallen niet in Chinese tekens zetten, maar gewoon zoals wij ze kennen (1,2,3). Dus perrons zijn dan ook makkelijk te herkennen. Station Zuid is het grootste station wat we ooit hebben gezien en komt over als een enorme luchthaven. En in de aankomsthal zijn alle bekende fastfoodketens te vinden. We verlaten via de achterkant en de parkeerplaatsen het gebouw. We zien veel hoge flatgebouwen, grote wegen, maar herkennen niet echt een hotel. Daarvoor is het waarschijnlijk te groot. We lopen richting de hoge flatgebouwen en als we het eerste flatgebouw naderen en we weer kleine winkeltjes zien, zien we ook een 'hotel'. Beetje ranzige entree van 2 x 2 meter en dat is het. We kunnen alleen van een foto de hotelkamer kiezen. Dat accepteren we niet. We willen het met eigen ogen zien. Ze proberen vol te houden en wij ook. Eerst zien! Uiteindelijk pakt hij een sleutel en mag ik meelopen. Hele straat door, via achterkant gaan we het flatgebouw binnen. Nog steeds erg ranzig en smerig. In de gangen en lift wil je niet in het donker rondlopen. Het komt over als een ghetto. Maar goed, we geven het een kans. Op de negende verdieping een deur vol met stickers en het blijkt dat we het hele appartement kunt huren voor een nacht. Voor 30 euro.  Ik moet kiezen op dat moment, de bedden zien er schoon uit, de badkamer en keuken zijn niet om aan te zien. De elektra hangt gevaarlijk uit de muren. De deur kan goed op slot, ik besluit het te doen. Het is al bijna avond, morgenochtend om 7 uur gaan we toch met de trein!  Als we geinstalleerd zijn, haal ik nog een paar bakken noodles, appels en cola. De buren (jong gezin) hebben de deur open staan en ik maak contact. Weten ze in ieder geval dat die vier buitenlanders een nachtje naast hen slapen. Na het eten maar snel in bed en hopen dat we lekker slapen op de keiharde bedden! |
|
|
| Tweeten |
|