|
|
|
22 juli 2015 Dag 17 Zhangjiajie Jarig! Vorig jaar in Thailand, nu in China. Jort en Niels hebben hun slaapkamer tot feestkamer gemaakt en op hun teken mag ik naar binnen. Ze hebben overal ballonnen opgehangen en de kadootjes verstopt. Ik krijg een thermosbeker voor thee en ze hebben allemaal verschillende soorten thee voor me geschept. Iedereen loopt hier met een beker aan de tas of rugzak, gevuld met water en losse theebladeren. Bovenin zit een theezeefje. Nu hebben we (op Richard na) allemaal onze eigen beker uit China!  Ontbijten doen we elke dag op de kamer. We kunnen hier geen ontbijt krijgen. We halen wat brood of (droge) cake of biscuit en met fruit, een paar komkommers, koffie, thee en melk is dit ons dagelijks ontbijtje. We hebben zelfs al gezocht om een broodrooster of tosti-apparaat, maar dat verkopen ze hier niet! Richard deed trouwens een prima imitatie van een tosti-apparaat om uit te leggen wat we zochten. Bepakt met twee rugzakken vol drinken en eten voor een dag gaan we richting Zhangjiajie National Park. Er zijn meerdere ingangen van het park en ons is geadviseerd de bovenste ingang te pakken, die zou het minst druk zijn. Op het busstation worden we verwezen naar een klein busje. We gaan op weg en tijdens het rijden krijgen we al het gevoel dat dit niet de toeristenbus is en ook niet de toeristenroute. Er moeten duizenden mensen in het park lopen en die gaan zeker niet over deze kronkelige, hobbelige weg die ons maar 15 Yuan kost... De rit duurt en duurt maar, na twee uur staan we midden in een dorpje. Er wijzen wat mensen een bepaalde richting op en dan zien we een soort grensovergang. Het blijkt de noordelijke toegangspoort Tianzi Mountain te zijn! We kopen de toegangspassen en na vingerafdrukken gemaakt te hebben, lopen we het park binnen. Niet veel later komt er een bus aanrijden. De bussen in het park zijn allemaal gratis en rijden allemaal kleine stukjes. Op grote parkeerplaatsen kun je dan weer kiezen voor een volgend stuk. Het is niet helemaal duidelijk hoe het zit en de meeste mensen aan wie we de route laten zien, kunnen ons niet helpen. We stappen in op de route waar de meeste mensen staan. We besluiten bij de volgende stop een eind te gaan lopen, de route "One step to heaven". Het begint met een behoorlijke klim, trappen omhoog. Na een tijdje komen we bij het eerste viewpoint. Adembenemend mooi! De puntige rotsen van Avatar hangen in de mist. Het is inmiddels flink gaan regenen en we kunnen nog net wat foto's schieten met de GoPro (waterdicht). We hebben allemaal onze plastic poncho aan en Jort en Niels vinden het fantastisch. Water opvangen met hun poncho en dan al het water tegelijk laten plonsen. We zijn allemaal drijfnat, maar de temperatuur is lekker en we hebben het niet koud. 
 
 We schuilen onder een afdak en twee oudere mannen geven aan dat het niet verstandig is om door te klimmen naar boven in de stromende regen. Zoiets hadden we zelf ook al bedacht. Het water gutst de stenen traptreden af en we zullen voorzichtig naar beneden moeten gaan. Ook horen we af en toe een klap onweer in de verte. De omgeving is mysterieus. Het ene moment zie je door de bewolking en mist niets en dan ineens zie je de bergen voor je opdoemen.  Zonder uit te glijden, komen we weer op de parkeerplaats aan en kiezen de volgende bestemming, Yuanjiajie. Heel eventjes met de bus en dan komen we bij de Bailong Elevator. De Bailong Elevator is met zijn 330m de hoogste glazen outdoor lift ter wereld. We kopen kaartjes en zien dat er hier ook hele grote wachtrijen mogelijk zijn. We kunnen bijna gelijk doorlopen naar de lift. Als we aan de beurt zijn, staan we toevallig vooraan. Dat betekent, jezelf schrap zetten als het hekje open gaat en als een gek naar voren rennen en zorgen dat je met je neus tegen het glas blijft staan. Van alle mensen die met de lift meekunnen in 1 sessie, kunnen maar een stuk of acht echt iets zien. En dat zijn wij dus ook. Yes. Echt een waanzinnige ervaring, 330 meter in een glazen lift naar beneden. De mist hangt weer tussen de bergtoppen door en we hebben een prachtig uitzicht.   Eenmaal beneden gaan we met twee verschillende bussen naar de hoofduitgang en omdat het al zo laat is, met een taxi naar het hotel. Rond half acht zijn we er. Dan snel douchen en droge kleding aan. Gelijk door naar de pizzeria voor een verjaardagsdiner! Om tien uur storten we allemaal in slaap....ik heb echt een geweldige verjaardag gehad! PS: dank voor alle berichtjes via social media en het gastenboek. |
|
|
| Tweeten |
|