|
|
|
20 juli 2015 Dag 15 Zhangjiajie Er is hier ontzettend veel te doen, maar er hangen ook (dikke) prijskaartjes aan. De Tianmen Mountain is volgens velen een 'must-do'. Thuis hadden we al stoere GoPro filmpjes bekeken van het Redbull-team die stunten in de Tianmen Cave. "Lisa" de hotelmanager (geen idee of dit haar echte naam is, maar zo noemt ze zich) geeft aan dat ze toegangskaartjes voor ons kan reserveren. Het kan nogal druk zijn. We stemmen toe. Even later zegt ze dat ze alleen kaartjes voor volwassenen kan kopen. Kinderkaartjes kun je bij het kinderloket halen. Om zes uur 's ochtends staan we op de parkeerplaats en Richard sluit aan in een rij. Ik moet meekomen met de man van het hotel en hij duwt mij overal tussendoor en probeert mij vooraan te krijgen. Voelt niet echt prettig en als er vervolgens bijna ruzie ontstaat, geef ik aan dat ik niet verder wil. Ik wacht tot Richard er is en we dus op het goede plekje in de rij staan. Na twee uur hebben we twee kinderkaartjes. Maar ons voucher is nog niet ingewisseld voor echte tickets. Weer een andere rij. En die schiet zichtbaar niet op. We balen, hadden we het nu maar gewoon zelf gedaan! Inmiddels is de wachtrij voor de kabelbaan opgelopen tot zo'n vier uur. De wachtrij loopt over de hele parkeerplaats.  We bellen met Lisa en zeggen dat we terug naar het hotel komen. Ze voelt zich blijkbaar een beetje schuldig en geeft aan dat de man van het hotel in de rij blijft staan. Rond het middaguur zien we hem terug in het hotel en het ophalen van de kaartjes heeft dus zes uren geduurd. Kaartjes zijn alleen op de dag zelf geldig. We geven aan dat we laat in de middag nog een poging doen en anders is het jammer. Ze dringen nogal aan om nu gelijk te gaan. Ik graai snel alle spullen bij elkaar en we gaan terug naar de kabelbaan. De wachtrij is gelukkig een stuk minder. We denken dat het wachten niet lang kan duren maar pas na 2,5 uur mogen we eindelijk in de langste kabelbaan ter wereld stappen! Niels en ik trokken het nauwelijks meer. De hitte, schreeuwende Chinezen die niet bellen, maar berichtjes via de voiceknop opnemen en op deze manier met elkaar chatten en dan de vermoeidheid die begint toe te slaan. Je staat om vijf uur 's ochtends op en om half drie mag je in de kabelbaan.   Maar....de recensies kloppen. Als je eenmaal in je bakje zit, dan ben je alles vergeten! De rit met de kabelbaan duurt dik een halfuur. Dan sta je dus op Tianmen Mountain! Het uitzicht is wat beperkt doordat we bijna in de wolken lopen. Het is er dan ook heerlijk koel. We lopen een paar korte routes. Niet voor watjes, een betonnen pad langs de afgrond :-). En de drie mannen nemen de SkyWalk natuurlijk ook mee. Een wandelroute over glasplaten op 1400 meter hoogte. Erg druk maar wel speciaal. Wel eerst rode sokjes aan! Ik blijf liever bij de ingang wachten. 
 
 De jongens vinden het fantastisch. We eten daarna de laatste restjes uit de tas en daar hebben we niet genoeg aan. Gelukkig zien we in een kraampje Snickers liggen. Daar hebben we na alle inspanning ontzettend veel zin in! Met nieuwe energie gaan we naar "The Esculator". We denken dat we op een lange roltrap gaan. Het blijken er acht superlange te zijn. Er komt geen einde aan. Daarmee 'rollen' we bijna een kilometer ver en 340 meter naar beneden.  Bij de uitgang nog een stukje lopen en dan zien we de Tianmen Cave (The gate to heaven)! Een heel groot gat in de rotsen. Indrukwekkend mooi. Als je door het gat gelopen bent, moet je de Heaven reaching Ladder lopen. 999 treden naar beneden. 999 staat in het Chinees voor het eeuwige leven. Niels wilde het liefst ook met de roltrap naar beneden, maar bij het horen van het getal 999 besluit hij toch de treden te gaan tellen. Wij doen het rustig aan, hij is binnen een paar tellen verdwenen. Al rennend naar beneden. Ik probeer zijn knaloranje broek goed in de gaten te houden en zie hem vrolijk naar beneden huppelen. Jort en Richard verzorgen de media. Jort de grote camera, Richard de GoPro. 
  Als ik later bij Niels kom, is hij volledig omgeven door een groep Chinese meiden. Tijd voor fotoshoots. Hij neemt al een echte poseerhouding aan. Te grappig. Zodra we compleet zijn, lopen we naar de bussen. Want we zijn nog steeds maar halverwege de berg! Met de bussen rijden we een spectaculaire route naar beneden. Van dit ritje zijn ook prachtige Youtube filmpjes te vinden: 99 haarspeldbochten brengen je naar de grote parkeerplaats waar we vanmorgen begonnen. We worden niet misselijk, maar ook dit ritje is niet voor 'watjes'. Moe, hongerig en bezweet komen we terug. Een spectaculaire dag inclusief een paar uitdagingen!  |
|
|
| Tweeten |
|