|
|
|
14 juli 2015 Dag 9 Yangshuo - Longsheng Natuurlijk staat onze chauffeur om iets voor tien uur klaar om ons op te halen! Vroeger zouden we er zenuwachtig om kunnen worden. Had de chauffeur het wel goed begrepen? Weet hij het nog wel? .... We weten nu wel dat het eigenlijk altijd wel goed komt. En anders..... dan regelen we wel weer iets anders. Via Guilin rijden we in 3,5 uur naar de Dazhai parkeerplaats van de Longji Terraced Rice Fields. Het is een groot park, van de 3,5 uur rijden we zo'n 1,5 uur in het park over een smal kronkelig slecht bergpad. Wel een mooie omgeving met diepe ravijnen en snelstromende rivieren. Als we aankomen hebben we vreselijke trek. Onze chauffeur loopt mee en weet natuurlijk een plek waar we het beste kunnen eten. Het maakt ons vandaag niet zoveel uit, alle restaurantjes zien er hetzelfde uit. We bestellen een portie fried rice egg en een pancake. De pancake blijkt een soort omelet met groente te zijn. Jort kun je niet echt blij maken met dit eten, hij slaat over. Niels eet zijn kommetje rijst (en natuurlijk allemaal met stokjes) wel op.  Het bijzondere aan de Longji Terraced Fields zijn de rijstterrassen en de dorpjes met houten huisjes midden in de bergen. De rijstterrassen zijn zo'n 650 jaar geleden aangelegd. De dorpjes kun je alleen lopend bereiken over smalle stenen paadjes. Ons dorpje Tiantou ligt op bijna een uur lopen. We hadden al gelezen dat veel oudere vrouwen zich aanbieden als 'drager'. Ze brengen je rugzak in een mand op de rug naar boven. Aan een kant vinden we het wat sneu om zo'n oude vrouw te laten zwoegen met onze rugtassen. Aan de andere kant weten we dat het voor haar het nodige geld oplevert (50 Rmb). En trouwens, het kan nog sneuer. Er zijn ook mensen die zich in een draagstoel naar boven laten sjouwen. We besluiten mijn rugzak en de rugzak van Niels mee te geven. Ik heb mijn dagrugzak met een paar liter drinken en eten dan op mijn rug en kan eventueel de rugzak van Jort voorop doen.  Niels loopt fluitend voorop. Hij haalt onze draagster bijna nog in. Wij lopen er rustig achteraan. De wandeling gaat over een klein pad honderden meters omhoog. Jort frist halverwege als een echte survivalman zijn hoofd op, door zich al lopend nat te maken met water uit een stroompje. De tocht is best zwaar en we komen dan ook volledig bezweet en moe boven aan. De omgeving is adembenemend mooi. Zo groen en vredig. Het hostel is ook wat we ervan verwacht hadden. Relaxte sfeer, vrolijke muziek op de achtergrond en een groot terras met een geweldig uitzicht. Onze kamer is krap. We hebben drie bedden gekregen, van kinderen onder de 10 verwachten ze dat die bij een van de ouders in bed slaapt.    De meisjes achter de receptie spreken 3 woorden Engels. Ze doen heel erg hun best, maar we begrijpen ze niet altijd. Voor het eerst gebruiken we de Google Translate App. Ze hebben zelf ook een soortgelijke app en dus komt alles goed en hebben we veel lol met elkaar! Je kunt er niet veel meer dan op het terras zitten en hangen. Maar dat maakt het zo heerlijk relaxed. We kletsen met de rest van de gasten. Een groep van zes Chinese meisjes neemt Richard echt heel vaak 'stiekem' op de foto. Die zal via WeChat al vaak gedeeld zijn:-). Ook willen ze graag meekijken bij het inladen van de foto's. Niels vinden ze "so cute and shy" en Jort "really handsome". We vertellen er maar even bij dat ze 8 en 10 zijn!    Als het donker wordt, gaan we naar onze kamer i.v.m. de muggen. Het is pikkedonker op de kamer en voor het raam zitten vuurvliegjes. Het is warm op de kamer en het duurt lang voordat we inslapen. |
|
|
| Tweeten |
|