Chinese muur.



8 juli 2015
Dag 3
Beijing



De drie mannen hebben geen last van een jetlag en slapen de hele nacht door. Ik ben rond middernacht een paar uur wakker. 's Ochtends slapen we zelfs door de wekker heen. We hebben de wekker gezet, omdat we voor alle drukte uit bij de Chinese Muur willen zijn. We kunnen zelf ons ontbijt maken van toast, jam en honing. Zelf hebben we een potje pindakaas mee en een tube chocoladepasta.

Na het ontbijt zoeken we vier fietsen uit. Er zijn drie redelijk goede fietsen bij en ik mag op de fiets van de kokkin. Dan kunnen we op weg. De route is makkelijk te vinden. Gewoon de snelweg vijf kilometer volgen. Naast de rijbaan is een brede baan beschikbaar voor fietsers en klein vervoer. Het is rustig op de weg, dus het voelt niet vervelend om op een snelweg te fietsen.

De weg gaat langzaam omhoog, met af en toe een steiler stuk. Vooral Niels heeft het op zijn te grote fiets best zwaar. We lopen een paar keer een stuk met de fiets aan de hand. Na drie kwartier komen we aan op de centrale parkeerplaatsen. We zijn de enige fietsers en krijgen veel duimpjes omhoog van de politie-agenten en verkeersregelaars. We kunnen ook de laastste drie kilometer naar de ingang met de fiets doen of gebruik maken van de shuttlebus. We kiezen voor het laatste.

De fietsen parkeren we bij een kantoor van een controlepost. Lijkt ons een veilige plek! We halen kaartjes en worden door een beambte door het hek geloodst ("go go go" roept hij en sluit snel het hek). De pendelbussen rijden af en aan en een paar minuten later staan we al voor de toegangspoort.

Er zijn twee opties om boven te komen, zelf lopen of met de kabelbaan. We kiezen voor de kabelbaan en binnen een paar minuten staan we boven op de Chinese Muur!




Het is mistig, bewolkt en lekker fris. Alle camera-apparatuur in de aanslag en net als Chinezen klikken we tientallen foto's. Ook Jort en Niels zijn een attractie. De meesten vragen het netjes, anderen gebaren druk met de armen, zetten hun kind ernaast en maken veel foto's. Ik heb bij de jongens aangegeven dat ze 'nee' mogen zeggen als ze het niet willen. Maar tot nu toe vinden ze het prima.




In een van de torens kun je je naam op linnen doek schrijven. Dit doen wij natuurlijk ook! Je kunt zo ver als je kunt kijken op de muur lopen. Wij beperken ons tot vier uitkijkposten. Het uitzicht is nagenoeg overal hetzelfde en na anderhalf uur hebben we het wel gezien. Het voelt een beetje vreemd om 'even snel' een wereldwonder te bezoeken. En onbewust trek je vergelijkingen met andere wereldwonderen die we hebben gezien. We zijn het er over eens, hoe bijzonder deze ook is, de Angkor Wat en de Tai Mahal maakten meer indruk.


     


     




Als we weer beneden zijn, lunchen we bij de Burger King. Niels ziet op tegen de terugtocht op de fiets. Als we op de fiets zitten en met een enorme gang 5 kilometer naar beneden sjezen, is hij weer helemaal blij. Ik vind het af en toe te hard gaan en zie al voor me hoe de kinderen op het asfalt vallen op een snelweg. Jort roept me nog toe: "je doet te bezorgd". Het gaat gelukkig allemaal goed en bij een plaatselijke shop halen we flesjes drinken. We beginnen de prijzen al aardig te leren. In het hotel 10Yuan voor een halve liter frisdrank, bij kleine supermarkt 5Yuan en bij een grote supermarkt 3Yuan. 1 Yuan is 0,15 cent. Een fles met 600cc bier kost in het hotel 10Yuan. 5 mini-komkommers kosten 7Yuan en 1 appel 4Yuan.

Terug in het guesthouse spelen Jort en Niels de hele middag in de tuin. Ze lezen elkaar moppen voor en doen een kaartspel. Ook het diner gebruiken we weer in het guesthouse. Voor de jongens regel ik toast met jam en wij genieten van een super maaltijd met o.a. gestoomde pompoen, salades en kip.

We gaan vroeg slapen. Morgenochtend om 4.30 uur gaat de wekker om de bullet-train naar Guilin te halen.